Günlerdir konuşulan, tanıtımları ile sosyal medyada paylaşım rekorları kıran Yılmaz Erdoğan’ın hem yazıp hem de başrolünde oynadığı 'İnci Taneleri’ dizisinin ilk bölümünü izledim.
Hapishaneden çıktıktan sonra hayatını yeniden kurmaya çalışan bir edebiyat öğretmeni olan Azem Yücedağ (Yılmaz Erdoğan) ile ile Dilber’in (Hazar Ergüçlü) yolu bir otel odasında kesişiyor.
Dilber evli, eşi tarafından istismar edilen ve pavyonda çalışan bir kadındır. İkisi bir otelde dertleşiyorlar.
Neyse ne!
Konumuz dizinin konusu değil.
Hayatın silesini yemiş Dilber ile suçsuz yere hapis yatmış Azem arasında geçen diyaloga dikkatinizi çekmek istiyorum.
Dilber, Azem’in kültürlü bir edebiyat öğretmeni olduğunu bildiği için kendisini ezik hisseder. Bunun üzerine kendisininde sıradan olmadığını belirtmek düşüncesiyle çok kitap okuduğunu söyler. Ardından da işi espriye dökerek hiç kitap okuyan birine benzemediğini ifade ederek,“Kimse kendine benzemiyor ki zaten.” diye knedini ifade ediyor.
Azem de “kimse kendisine benzemiyor, doğru” diye cevap veriyor.
Ne kadar yerinde bir cümle.
Gerçek hayatta da hiç kimse kendine benzemiyor. Hep başkasına benzemeye çalışıyor.
Hep bir yarış hali var.
Taklit bir yerde.
Biri yeni bir saç stili geliştirir, sabah sokakta acayip tipler belirir. Sakalılar, sakalsızlar. Sanki herkes aynı tezgahtan çıkmış. Bu benzerlik. Bunlar dış görünüş. İç dünyada ise kim bilir kim, kime benzetiyor kendini. Nasıl bir yüz takınıyor.
Adeta içimizde başka birini taşıyoruz.
Bu yüzden hep verdiğinden daha fazlası bekleniyor hayattan.
Bazen zengin, bazen fakir olur insan. Ne zenginliği ne de fakirliği yaşadım o yüzden hangisinin daha iyi olduğunu bilmiyorum.
Yaşadığımız yüzyılda her şeyin bir değeri var.
Yani kısacası çıkarı olmadan kimse ayağını yerden kaldırmıyor. Daha ileri gidersem, selam vermenin bile karşılığı var.
Görünüşte herkes iyi, her kes kendisi.
Değil efendim.
Kimse kendisi değil, herkes başkası.
Çabamız hep başkasına benzemek. Herkes kendisi olsa, insanlar daha huzurlu yaşar.
Oysa herkes farklı yaratılmıştır. Kimi eksik, kimi fazla, mükemmeli yoktur insanın. Hepsinin vardır bir kusuru.
Kimi doğru, kimi yalancı. Kimi güzel, kimi çirkin. Kimi çirkin huyu güzel, kimi güzel huyu çirkin.
Kimi sağlıklı, kimi sağlıksız, kimi aç, kimi tok, kimi yarı tok.
Bak vardır illa bir kusur.
O yüzden kimseye benzemeyi bırakıp kendimiz olalım.
Ne zaman yol alırız?
Kendimiz olduğumuz zaman.
